Als je hele leven in het teken heeft gestaan van lekker eten, wat is dan mooier dan een uitvaart in die stijl? Meneer heeft altijd gekookt voor familie en vrienden die op visite kwamen. Eten bereiden was zijn lust en zijn leven. Orchideeën kweken een tweede grote hobby.
Beide kwamen volop terug in het afscheid, in zijn bamboe uitvaartmand stond hij omringd door tafels vol met persoonlijke spullen. Bijvoorbeeld zijn verrekijker, zijn zakmes en zijn sigaartjes die hem zo typeerden en hier ter plekke weer stof waren voor een warm gesprek vol herinneringen. En ook oude en nieuwere familie- en reisfoto’s, boeken, mineralen en fossielen en natuurlijk heel veel orchideeën.
Deze persoonlijke hoek was door de familie vooraf met zorg ingericht in de eetzaal van een horecagelegenheid. Eromheen stonden de tafels met comfortabele stoelen die waren klaargezet voor de genodigden.
Alle aanwezigen konden gedurende het samenzijn genieten van een speciaal geselecteerd buffet. Tussendoor was er muziek, werden er foto’s getoond en een paar sprekers namen het woord, informeel, het eten en drinken ging daarbij gewoon door. Er stonden een paar stoelen naast de mand, wie wilde ging daar zitten, even je eigen persoonlijke herinneringen naar boven laten komen en een laatste groet brengen. Het was een bijzonder samenzijn. In het begin voelde het misschien voor sommigen wat onwennig, geen vastomlijnd programma, geen stoelen in aula opstelling. Maar al snel werd het concept omarmd, wat een bijzondere manier van afscheid nemen, zo ongedwongen, alle tijd voor gesprekken met elkaar.
Het was een bijzondere middag, ook voor mij als uitvaartverzorger. Ik heb vol bewondering gekeken hoe iedereen zijn plek vond in deze manier van afscheid nemen. Na afloop zijn we in besloten kring vertrokken naar het crematorium, als afronding van een bijzonder afscheid.
